't Zand

Volgens oude kronieken bestond "het Sand" al zeker twee eeuwen geleden. Toentertijd stonden er al verschillende woningen en werd er op deze zandgrond veel vlas verbouwd, die de boerinnen voor hun huishouden zelf sponnen. Ze lieten het op 't Sand weven en hadden zodoende stevige doeken en lakens in hun linnenkast.

De dienstbode, de meid, kreeg bij haar loon met Pasen "de toebaat", een flink stuk linnen cadeau. In ieder dorp in de Peel en aan de Maas werd gebraakt, gehekeld, gezwongen en gesponnen, termen die bij de vlasverweking gebezigd werden. Dan werd de hulp van de wever ingeroepen en kletterden en rammelden de weefgetouwen dag en nacht.

In het Boerenbond museum van Gemert, krijgen Wellenaren een demonstratie linnen weven.

Zo ook op 't Sand.

Een zekere Petrus Cox uit Horst trouwde zo'n twee eeuwen geleden met Hermine Willems uit Well en vestigde zich op 't Sand. Hij richtte er een groot Weefhuis in en werkte daar met verschillende arbeiders. Zijn schoonzoon Hendrik Korting (Wèver Hen) afkomstig uit Uedem, volgde hem op.

De opkomst van kleine fabriekjes betekende de doodslag voor het "Wellsche Weefhuis", maar in ieder geval is de naam 't Sand / Zand met de aangrenzende Zandse Hof bewaard gebleven. De naam Zandsehof was een suggestie van de toenmalige Dorpsraad en werd op 12-09-1995 door de Gemeenteraad goedgekeurd. De weg is doodlopend, maar met de huizen eromheen ontstond er als het ware een hofje.