pseudoniem 'Enne Wellsche jong'

Edmond Emile Jacques Hubert Emile Ribbergh *Well 18-12-1873  †Houthem 11-11-1940.

Zoon van Pieter Hendrik Ribbergh *Roermond 23-08-1830  †Well 13-12-1886. Gehuwd te Roermond op 18-06-1861 met Janetta Gertrudis Hubertina Jennissen *Roermond 10-10-1832  †Well 07-03-1909

Kleinzoon van Franciscus Josephus Ribbergh (tapper) & Johanna Schrijnewerkers en van Franciscus Jennissen & Maria Ida Custers

Broer van Henri Francois Marie Ribbergh arts *Roermond 20-06-1862  †Amsterdam 08-07-1910. Gehuwd (1) in Amsterdam op 15-09-1892 met Emma Henriette John *Hamm (Viersen-Dld) 12-11-1862  †Amsterdam 21-06-1908 Gehuwd (2) in Amsterdam op 26-01-1909 met Ida Antonia Dumstorff onderwijzeres / pianolerares *Kampen16-12-1884 †Amsterdam 02-12-1955

Broer van Leon Charles Hubert Ribbergh *Roermond 10-05-1864  †Well 29-10-1883

Broer van Maria Catharina Adèle Jeanette Ribbergh *Roermond 22-09-1867  †Houthem St Gerlach 03-06-1947 

22-04-1870

In de 19e eeuw was er in Well een notariaat gevestigd. De laatste die het ambt van notaris hier bekleedde was de vader van Emile: notaris Peter Hendrik Ribbergh. Hij volgde in 1870 Jan Willem Hubert van Eijll op, die eerste Kerstdag 1869 overleden was. Na de vroege dood van notaris Ribbergh kwam er na 31 jaar weer een einde aan het Wellse notariaat.

Het gezin Ribbergh kwam in april 1870 vanuit Roermond met hun drie kinderen Henri, Leon en Adèle naar Well. Ze woonden eerst in bovenstaande woning voor de kerk aan de Maas, (de latere kapelanie). Hier was ook het notariskantoor gevestigd. Dit is het geboortehuis van Emile Ribbergh. Aan de overkant van de straat (nu nr. 36) woonde zijn jeugdvriend, de latere burgemeester Gérard Peters. 

Catharina Alers.

Het jonge gezin van notaris Ribbergh dat vanuit Roermond in de Grotestraat te Well was komen wonen, had op zekere dag een dienstbode nodig en vanwege de vriendschap met een zekere familie Alers uit Asselt bij Swalmen werd daar naar toe gereisd en deze noodzaak besproken. De familie Alers had verschillende dochters en een ervan Catharina voelde er wel voor om mee te gaan. Zo verliet Catharina Alers de ouderlijke woning en kwam in Well terecht. Hier leerde ze schoenmaker Gerardus Hubertus Ariaens kennen met wie ze trouwde. Het wettelijk huwelijk was in Bergen op 01-05-1876. Hun hele leven bleven de Ribberghs goede vrienden. Het echtpaar Grad Ariaens woonde aan het huidige adres Grotestraat 15. Zie foto op deze pagina en ook op pagina Fam. Geraedts

Akte omslag - stempel en handtekening van notaris Ribbergh op 19-06-1878.

Venloosch weekblad 21-05-1881.

Venloosch weekblad 20-10-1883. In 1980 was hij in Den Bosch geslaagd aan de Rijks Hogere Burgerschool. In 1888 heeft Henri in Amsterdam het examen als doctor in de medicijnen afgelegd en werd aldaar tot arts bevorderd in februari 1892.  

Tot groot verdriet van de familie stierf hun zoon en broer Leon op jonge leeftijd.

Op 11-jarige leeftijd in 1884, ging Emile naar het Klein-Seminarie te Rolduc.

Links op de foto, huidig adres Grotestraat 74. In 1886 liet notaris Ribbergh een statig herenhuis in neoclassicistisch​e stijl met grote voortuin bouwen. De achtertuin liep bijna door tot aan de Hoenderstraat.

In de zijgevel in de Pastoorstraat zit nog steeds deze steen ingemetseld. In hetzelfde jaar overleed de notaris plotseling.

Deze steen is gelegd door
   EMILE RIBBERGH
Well 2 augustus 1886

Venloosch weekblad 18-12-1886

Algemeen Handelsblad 04-09-1892.  Op 15-09-1892 trouwde Henri in Amsterdam met Emma Henriette John.

Limburger koerier 10-08-1893.

In augustus 1896 werden op het Groot Semenarie te Roermond de prijzen der studenten toegekend in de vorm van een studiebeurs van 200 gulden. Ook hier was Emile Ribbergh een van de gelukkigen. Het blijkt dat hij een uitstekende student was. 

1897. De 30 jarige Adèle.

Emile ging in oktober 1893 naar het Groot-Seminarie van Roermond voor een studie theologie en vervolgens weer naar Rolduc.

Op Witte Donderdag 3 april 1897 werd hij door mgr. Boermans tot priester gewijd en op Beloken Pasen droeg hij in de parochiekerk van Well zijn eerste H. Mis op.

1897. Emile Ribbergh, 23 jaar.

De Maasbode 06-04-1897.

Versiering bij huize Ribbergh.

Het Wellse wapen omgeven met een gedicht dat op de foto moeilijk leesbaar is:

Gelijk de pijl omhoog
Door forsche hand geschoten
Met aandrang uit den boog
In 't luchtruim is geschoten
Zo is uw priesterhart
O jeugdig Christenheld
Der wereld tot een ..art
Ten hooge heengesneld
Sta pal in Jezus strijd
De Heer heeft het gewild
En denk in bangen tijd
Aan 't Wellsche wapenschild 

En de Latijnse tekst rondom het wapenschild: Sursum Corda! (verheft uw hart)

Beloken Pasen 25 april 1897 voor de versierde woning in de Grotestraat, compleet met het Wellse wapen en een gedicht. Op de voorgrond moeder Ribbergh, Emile en zus Adèle

Meteen daarna belandde hij voor korte tijd (onbevoegd) in het onderwijs in Rolduc en studeerde daarna drie jaar lang in Utrecht, Groningen en in Parijs de Franse taal en letterkunde. Hij behaalde in 1900 zijn einddiploma en begon als (bevoegd) leraar in Rolduc. In december 1901 behaalde hij nog zijn B-akte M.O.

Emile Ribbergh

Hij was heel muzikaal, had een mooie stem en was lid van de Rolducse harmonie en van enkele zangkoren. Hij was een van de voornaamste acteurs en later regisseur van het Rolducs toneel. Ribbergh sprak vloeiend Frans, was medesamensteller van enkele Franse handboeken en nam zitting in examencommissies Frans.

Adèle Ribbergh op 29-01-1909, de trouwdag van broer Henri met zijn tweede vrouw Ida Antonia Dumstorff. ​ 

Henri 's eerste vrouw Emma John was op 21-06-1908 op 45 jarige leeftijd overleden. Anderhalf jaar na zijn tweede huwelijk stierf broer Henri, de arts in Amsterdam, op 08-07-1910. 

07-03-1909 stierf de moeder van Henri - Adèle en Emile Ribbergh in Well.

Adèle woonde nu alleen in het grote huis. Haar broer Emile bezocht haar zo vaak mogelijk en bleef geïnteresseerd over alles wat er in Well allemaal gebeurde.

De grafsteen (in 2010) op het oude kerkhof aan de Maas, waar vader, moeder en zoon Leon Ribbergh begraven liggen.

Dagblad De Tijd 09-07-1910. De weduwe Ida Ribbergh-Dumstorff hertrouwde in Amsterdam op 13-10-1925 met de toonkunstenaar Dirk Schäfer.

Het echtpaar Gerardus en Catharina Ariaens - Alers uit de Grotestraat. Op de achtergrond zit Adèle Ribbergh. Zij en haar broer bleven altijd goede vrienden van dit echtpaar.

1919. Adèle heeft bezoek van een onbekende moeder met haar kinderen.

Weet jij wie dit zijn laat het dan weten.

1919. Adèle in haar tuin.

Adèle Ribbergh verkoopt meerdere percelen grond en landerijen. Ook het huis wordt verkocht op 27-08-1919 aan de op 07-12-1916 opgerichte Coöperatieve Verbruiksvereeniging "Eigen Hulp" 

Op 27 augustus 1919 wordt een gedeelte van de inboedel verkocht.

27-08-1919. Het is druk in de Pastoorstraat.

27-08-1919. Vanuit de kamer waar de notarisklerk zit zie je het pand van bakker Karel Janssen.

27-08-1919. Adèle staat op de foto met een emmer in de hand.

Op 28 september 1922 was hij 25 jaar leraar te Rolduc. Na 29 jaar leraarschap gaf hij de wens te kennen om meer “zuiver priesterlijke arbeid” te willen verrichten. In november 1926 werd hij tot pastoor benoemd in Houthem, zijn zus Adèle werd zijn hulp in huis. Daar was hij vanaf 1928 ook geestelijk leider van de Lourdesbedevaarten.

Limburger koerier 09-09-1926 

Limburger koerier 15-10-1926.

De prachtig versierde parochiekerk ter gelegenheid van de installatie.

Installatie van pastoor Ribbergh in Houthem.
Zondag had alhier de plechtige installatie plaats van den Zeereerwaarde heer E. Ribbergh, als Pastoor onzer parochie. Ofschoon het slechts een week van te voren was bekend 
gemaakt, was de versiering schitterend. Niet minder dan 13 erebogen stonden opgericht op een goede 1200 Mtr. Verder was de ingang van de Kerk en de pastorie heelemaal omhangen met guirlanders, terwijl op de pastorie ook nog een mooie schilderij was aangebracht, voorstellende „De goede Herder. Een schijnwerper zorgde 's avonds voor de verlichting. Jammer dat de regen zooveel afbreuk aan het feest heeft gedaan. Zaterdagavond kondigden kamerschoten het feest aan, terwijl Zondagmorgen in alle vroegte weer schoten weerklonken. De heele Zondagmorgen was de jonkheid van de vier gehuchten druk in de weer om de versieringen. aan te brengen. De te volgen weg was heelemaal omhangen met guirlanders.
Tegen twee uur werd de stoet opgesteld. Voorop de ruiterclub, dan Burgerwacht, schoolkinderen, fanfare St. Gerlach, Zangvereeniging Orphée, Kerkelijk Zangkoor, Werkliedenvereniging, bruidjes, studenten van het klooster St. Karl, gemeentebestuur, kerkbestuur, Roode Kruis, 'Groene Kruis. Boerenbond, Boerenleenbank, enz. De Pastoor werd nu aan de pastorie afgehaald, waar hem de herdersstaf werd aangeboden. Daarna werd hij door ons dorp geleid. Er werden nog op verschillende plaatsen versjes opgezegd en toespraken gehouden. Jammer dat het juist zoo geweldig begon te regenen, toen de stoet rondtrok. Aan de kerkdeur werd den nieuw benoemden Herder onder een mooie toespraak de sleutel, aangeboden door Kapelaan Durlinger. Hierna had de installatie-plechtigheid plaats in de kerk. Ondertusschen was de kerk vol gestroomd met geloovigen. De installatie werd verricht door Deken Kallen van Meerssen. Als getuigen traden op pastoor Hermans van Valkenburg en pastoor Bollen van Berg en Terblijt. Deken Kallen besteeg het eerste den kansel en sprak de geloovigen toe. Daarna ging men over tot de installatie. Toen deze was afgeloopen besteeg onze nieuwe Herder den kansel, las het Evangelie van den Goeden Herder voor en hield een mooie toespraak. Tenslotte werd het Te Deum aangeheven. De fanfare geleidde den Pastoor naar de Pastorie terug. 's Avonds werden er serenades gebracht door het Kerkelijk Zangkoor „St. Caecilia", de Zangvereniging „Orphée” en de Fanfare „St. Gerlach". Telkens werden er toespraken gehouden.
Limburger koerier  09-11-1926

Adèle Ribbergh

Adèle en Emile Ribbergh (boven in het midden) te gast op de gouden bruiloft in mei 1926 van Gerardus & Catharina Ariaens-Alers in de Grotestraat.

Pastoor Ribbergh liet op de Pinksterdagen 19 - 20 en 21 mei 1929 de relieken van St. Gerlachus na 60 jaar weer zien en in processie ronddragen.

24-06-1930. In 1930 werd de geestelijke leiding over de Limburgse bedevaart overgenomen door pastoor Ribbergh. Hij bleef haar geestelijke leider tot zijn overlijden in 1940

29-06-1933

05-04-1937

12-08-1935

In augustus 1937 werd Emile door Koningin Wilhelmina benoemd tot Ridder in de Orde van Oranje Nassau en een jaar later werd hij in Lourdes door bisschop mgr. Lemmens onderscheiden voor zijn grote verdienste voor de Limburgse bedevaart.

07-04-1937.

29-06-1938.

De Bef, van oorsprong een Gallicaans waardigheidsteken, dat Limburg in vroeger eeuwen van het bisdom Luik heeft geërfd, is in het Roermondse tot een unieke onderscheiding geworden. Het recht om de Bef, (een vierkant, zwart doekje met witte kraaltjes afgezet, dat onder de kin gedragen wordt) op de toog te mogen bevestigen is een speciaal privilegie, dat alleen de bisschop van Roermond aan vooraanstaande of verdienstelijke priesters verleent.

Voor haar verjaardag schrijft Emile Ribbergh een kaart aan zijn vroegere buurmeisje Hanneke Braem - Peters. Ze werd 56 jaar op 27 november 1940, kort na Emile's dood.

12-11-1940

Emile Ribbergh stierf ten gevolge van een longontsteking.

Hem is veel lijden gespaard gebleven aangezien hij aan kanker leed.

Hij werd onder grote belangstelling met o.a.meer dan 100 priesters en bisschop Lemmens begraven. Deken Krijns van Meerssen droeg de H. Mis op.

17-11-1940

Emile Ribbergh werd 18 December 1873 te Weil, in Noord-Limburg, geboren. De liefde voor het geboortedorp heeft hij altijd behouden. In zijn woonkamer hangen op een ereplaats een paar schilderijen, die gezichten op het schilderachtige Noord-Limburgse dorp voorstellen. En met de speelmakkers uit de jeugd bleef deze geestelijke, wiens sterke vriendschap nooit verflauwde, steeds betrekking onderhouden.
In 1885 kwam de jonge Ribbergh naar Rolduc van waar hij later naar het grootseminarie te Roermond ging. Op 3 April 1897 ontving hij uit de handen van Mgr. Boermans de H. Priesterwijding. 
Enkele dagen daarna werd de Z. E. Heer Ribbergh tot leraar op Rolduc benoemd. Hij zou onderwijs geven in de Franse taal en letterkunde en studeerde daartoe aan de universiteit te Utrecht en later te Groningen, om zijn ontwikkeling te voltooien met een verblijf van drie maanden te Parijs. 
Tot 1926 bleef de Z. E. Heer Ribbergh leraar op Roliuc. Honderden jongens heeft hij helpen vormen. Hij was niet alleen hun leraar; hij was in de eerste plaats priester, en daarom hun. vertrouwde vriend en raadgever.
Toen hijzelf nog als jongen in de schoolbanken van Rolduc zat, had hij reeds de aandacht getrokken door opvallende verrichtingen op het gebied van het toneel. Als leraar bracht hij de toneelclub op Rolduc tot groten bloei. Nog spreekt men er over de opvoeringen van Vondels meesterwerken die, onder zijn leiding plaats vonden, en een sprankelende getuigenis waren van zijn fijne geest en zijn grote talenten.
Met dezelfde toewijding en liefde, waarmee de Z. E. Heer Ribbergh als leraar zijn taal had vervuld, gaf hij zich na 1926 aan het werk, dat hem als pastoor van Houthem ten deel viel. 
Het was een genot, hem geestdriftig over het leven van St. Gerlach en de rijke geschiedenis van de oude parochie te horen vertellen. Maar zijn studie van het verleden deed hem de eisen van het heden niet uit het oog verliezen. Het kerkgebouw, met de fraaie wandschilderingen werd onder zijn leiding in- en uitwendig hersteld. Hij stichtte het R. K. verenigingsgebouw en zorgde ervoor, dat in Houthem een afdeling van het Groene Kruis werd opgericht.
Zijn liefde voor de natuur maakte hem waakzaam en strijdbaar, zodra het natuurschoon in bevoorrechte toeristendorp werd bedreigd. Met puntige ‘ingezonden stukken’  in de gewestelijke bladen maakte de pastoor dan zijn zienswijze bekend.
Pastoor Ribbergh was een bekende predikant. Hij zei de dingen in een klare taal, eenvoudig en  duidelijk. Hij sprak van ziel tot ziel. Zijn woord ging niet het ene oor in en het andere weer uit. Het bleef degenen, die het hoorden, bij. 
Pastoor Ribbergh telde ook buiten Limburg zeer vele vrienden. Als geestelijke leider der Limburgse bedevaarten naar Lourdes heeft hij onvergetelijk werk verricht. Hij bezielde de deelnemers door zijn vurig woord en zijn voorbeeld. Om de zieken opbeuring en troost te brengen, was hem geen offer te groot. 
Lange jaren heeft pastoor Ribbergh zitting gehad in de landelijke examencommissie voor de akten Frans L.0 en M.0.-A. 
Wij leven snel. Velen zullen dan ook wel zijn vergeten, dat het pastoor Ribbergh was die destijds door een artikel in ‘De Tijd’ de eersten krachtige stoot heeft gegeven, om katholiek Nederland van de grote betekenis van een eigen radio omroep te overtuigen.

30-11-1940

Vervolg: Het jaarboek, dat gewoon is de overledenen van Rolduc trouw te eren, herdenkt ditmaal met twee waardevolle bijdragen den in november overleden pastoor van Houthem-St. Gerlach, Emile Ribbergh. Deze priester was in wijde kringen bekend. Als oud-leraar van Rolduc, als leider der Limburgse bedevaart naar Lourdes, als lid der examencommissie L. en M.O. voor de Franse taal. Die hij zozeer beheerste, dat na een predicatie voor de grot van Lourdes de bisschop van Tarbes hem toesprak: „Monsieur le curé, vous êtes presque digne, d'être francais". (Mijnheer pastoor, U bent bijna waardig om Fansman te zijn). Mgr. van de Venne, die het in zijn treffend „In Memoriam" meedeelt, voegt er bij „volgens sommigen ongetwijfeld met overschatting van Franse cultuur". Zou dit echter waar zijn ? Wij geloven het niet. Veeleer, dat het een accent was op de franse hoffelijkheid. Maar een hulde aan de eruditie van pastoor Ribbergh was het in ieder geval. 

De tweede herdenking is van mr. L. J. C. van Gorkom uit den Bosch, die zo graag in Houthem vakanties houdt. Wat hij over zijn vriend en dan als de „rijkbegaafden" pastoor van het wonderschone dorp, neerschreef, is fijn en boeiend. Mr. van Gorkom tekent juist de figuur van de „dorpspastoor" zo treffend, dat men bijna zou wensen dat hij de „roman, die altijd opnieuw is te schrijven" zelf op het getouw zou zetten.
Hij beleefde het lief en leed in deze idyllische omgeving van de dorpspastoor wiens roman altijd opnieuw is te schrijven. Hij zong er zijn Hoogmissen met het grote muzikale talen dat hij had; met zijn innige bewondering voorde schoonheden der Romeinse liturgie zong hij er zijn Prefaties met de prachtige stem, die hij had; kwam er in contact, ook met de vele, soms zeer geradicaliseerde vakantiebezoekers, die daar in juli en augustus vanuit Valkenburg met hun bergstokken rondgaan en dan nooit nalaten de kerk van Houthem-St. Gerlach te bekijken; hij bad er tot het laatste toe met onverzwakte kracht tot de Aartsengel Michael, met de klankvolle spreekstem, die hij had. 
Op mooie avonden liep hij nu en dan te brevieren in de laan voor zijn kerk, langs het park van het proosdij-kasteel en als er dan een vriend kwam, die ook liep te genieten van de heerlijkheid van de avond, dan hield hij hem staande en sprak vol bewondering over de schoonheid van het brevier, die hem elk jaar, elke dag, opnieuw en steeds meer opviel. En hij gaf dan uitleg en toelichting rustig en helder, met den vinger bij de tekst. En hij genoot van zijn priesterschap, in steeds diepere vroomheid en dankbaarheid voor al het schoons, dat in de wereld te vinden is en dat aan deze priester in rijke en rijpe talenten geschonken was. 
Niet waar? Op dit motief kon een roman worden uitgebouwd met een dorpspastoor nog wel klassieker en pittiger dan de Abbé Constantin van de Franse schrijver Halévy. 
Deze regels van mr. van Gorkom brachten ons nagenoeg in herinnering hoe pastoor Ribbergh, die met zijn grote eruditie en hoofse omgangsvormen voor geen, zelfs zeer beroemde „geradicaliseerde vakantiebezoekers" uit de weg ging, eens apologie pleegde bij de begrafenis van de Limburgse schrijver mr. Frans Erens. Die hij in zijn laatste levensjaren en levensdagen trouw met zijn herderlijke zorgen bijstond en die hij, ook als katholiek, zo hoog had, dat hij in kleine kring verklaarde wel te willen, dat al zijn parochianen zo solide gelovig waren als deze beroemdheid.

Publikatie 13-08-1941

Adèle heeft haar broer Emile tot aan zijn dood steeds trouw gediend.

Zij betrok na z’n dood enkele kamers in hotel Curfs-Couvreur, in de Onderstestraat te Houthem. 

Adèle stierf te Houthem op 3 juni 1947 en werd bij haar broer begraven.

Het graf van broer en zus Ribbergh te Houthem St. Gerlach.

Bij de uitbreiding van straten en nieuwbouw in de gemeente Valkenburg werd eind jaren '50 een straat naar Emile vernoemd. In 1960 was de aanleg van de Pastoor Ribberghstraat te Houthem-St. Gerlach.

30-09-1960

Ribbergh was een aimabel persoon. In Houthem werd hij door iedereen op handen gedragen. Hij was hij een echte dorpspastoor en kende er iedereen. In 2006 gaf de "Heemkunde-vereniging Houthem St. Gerlach" een boekje uit over dat dorp tijdens het pastoraat van pastoor Ribbergh, getiteld: "Houthem 1926-1940". Ook verscheen er over deze uitgave een krantenartikel

Emile Ribberg heeft zijn geboortedorp Well nooit kunnen vergeten. Hij was een geregeld en graag geziene gast en spreker bij evenementen en feestelijkheden in Well. Ook bleef hij er zijn vrienden van vroeger bezoeken. Enkele weken voor zijn dood was hij nog in zijn geliefde Well geweest.

Hij schreef op eigen wijze geregeld ingezonden brieven naar de Limburgse Dagbladen. Als het over ons dorp ging onder het pseudoniem "Enne Wellsche jong ".

Vaak nam hij stelling tegen bepaalde zaken waar hij het niet mee eens was, zoals in de jaren 1907 en 1913 bij de bomenkap van de Kasteellaan.

Lees ook: De Kerk te Well in 1915